همسر شهيد حاج محمد ابراهيم همت مي گويد:«

ابراهيم بعد از چند ماه عمليات به خانه آمد.

سر تا پا خاكي بود و چشم هايش سرخ شده بود.

به محض اينكه آمد، وضو گرفت و رفت كه نماز بخواند.

به او گفتم: حاجي لااقل یه خستگي دَر كُن، بعد نماز بخوان.

سر سجاده اش ايستاد و در حالي كه آستين هايش را پايين مي زد، به من گفت:

من باعجله آمدم كه نماز اول وقتم از دست نرود.

اين قدر خسته بود كه احساس مي كردم، هر لحظه ممكن است موقع نماز از حال برود».