تلخ‌ترین خبری که در زندگی‌اش شنید پذیرش قطعنامه بود.
خیلی خراب بود، چند شب نتوانست بخوابد. زیاد گریه می‌کرد،
آقای کابلی هیچ وقت ناراحتی­‌هایش را به خانه نمی‌­آورد اما بعد از این قضیه  سر نماز­هایش ناله می­‌کرد و می­­‌گفت ما کمر آقا را شکستیم.
بعد به فاصله کمی فوت امام اتفاق افتاد. دست من را می‌گرفت و ناله می­‌زد و گریه می­‌کرد،
2، 3 روز غذایش کم شده بود و می­‌گفت هیچ­وقت فکر نمی‌کردم مرگ امام را ببینم و اگر خودکشی حرام نبود من این کار را می‌کردم،
تحمل دنیای بدون امام برایش خیلی سخت بود.