كلاس چهارم ابتدايی بود كه يك روز پرسيد: «آيا من شما را اذيت می‌كنم؟»

من از پسرم كاملا راضي بودم. گفتم: نه!

دوباره از من خواست كه فكر كنم و به او بگويم كه از او راضی هستم يا نه.

گفتم: شما هيچ وقت مرا اذيت نكرده‌ای.

گفت: ديشب دو تا مار دنبال من می‌آمدند.

يكی از آن دو به من رسيد و از خواب بيدار شدم.

من به او گفتم: خير باشد. لابد با فكر و خيال خوابيده‌ای.

اما هميشه خواب احمد در ذهنم بود. وقتی خبر شهادتش را شنيدم،

فهميدم كه آن دو مار، همان دو موشک ميگ بودند كه پسرم را به شهادت رساندند.