با تعدادی از برادران گردان جهت رفتن به مرخصی همراه شدیم؛

حاج اسماعیل فرجوانی (فرمانده گردان) هم در بین ما بود ولی ایشان می خواستند جهت انجام کاری به مقر لشکر بروند.

همه ی بچه ها سوار لندکروز شدند و حاجی هم خود را عقب ماشین در بین بچه ها جا داد.

یکی از برادران به ایشان گفتند: «حاجی شما فرمانده ی ما هستید، اینجا در خور شخصیت شما نیست» حاجی در جواب گفتند:

« جا به ما شخصیت و ارزش نمی دهد بلکه جا با وجود ما ارزش می یابد».