خیلی ساکت و مظلوم بود. خیلی هم نظم داشت،
هر وقت از مدرسه می­‌آمد خانه، اولین کاری که می­‌کرد پله­‌ها را تمیز می­‌کرد و کفش­‌ها را دستمال می­‌کشید،
بعد دست­‌هایش را می­‌شست و جلوی آفتاب خشک می‌کرد.
بسیار کمک حال من بود طوری که وقتی مهمان می‌آمد لذت می­‌بردم از اینکه همه چیز یکدست و سفره منظم چیده شده.
خودش غذا نمی­­‌خورد تا مهمان‌ها غذایشان تمام شود».
راوی :مادر شهید