اشتراک گذاری این مطلب در تلگرام
پدرم ارتشی بود و می دانست که زندگی مان خانه به دوشی است و وسایلمان در نقل مکان کردن از بین می رود؛
برای اینکه جهیزیهام را کامل داده باشد و خرج تجملات هم نکرده باشد، پول جهیزیه را نقد داد دستم.
کمک خرج زندگی مان هم شد. فقط یک چمدان گرفتم چهارده تومان که اندازه لباس هایم بود. همین!