گریه کن امام حسین  عليه السلام  بود.از اونایی که گریه کردنش با بقیه فرق می کرد. 
وقتی از مجلس روضه امام حسین می آمد  بیرون چشمانش سرخ شده بود، از بس گریه می کرد.
کارهاش طوری تنظیم می شد که به روضه امام حسین  عليه السلام  برسه.
هر جا روضه بود می دیدیش.
زیارت عاشورا می خوند، روزی چند بار.
همیشه هم می گفت: «من توی  بغل تو شهید می شم.»
حرف اون شد.
 تو بغل من شهید شد اونم با گلوی بریده. 
روی سنگ قبرش با خط درشت نوشتند: هذا محب الحسین  عليه السلام .