در خانواده‌اي متدين و مذهبي ودر سال هزار و سيصد و چهل و يک ه ش در شيراز ديده به جهان گشود. دستهاي پرعطوفت خانواده, او را از همان كودكي به آغوش مهربان مساجد سپرد تا با صداي گرم خود گلدسته ها را به آواي اذان بنوازد و نواي توحيد و دعوت به خيرالعمل را در همه جا سر دهد.

 از كودكي با قرآن مانوس گرديد و در اوقات فراغت با تلاوت قرآن و با شنيدن آواي روح بخش قاريان جان ‌شيفته و عطشناك خود را از زلال كلام رباني سيراب ساخت.دوران تحصيل را تا مقطع عالي ادامه داد, و سرانجام مدرك كارشناسي الهيات را كه نتيجه زحمات چندين ساله او در امر تحصيل علوم ديني بود از دانشگاه دريافت داشت.

وي همزمان با اوج‌گيري مبارزات مردمي عليه حكومت ستم‌شاهي با درايت كامل به تبيين فلسفه انقلاب پرداخت و با تكثير و توزيع اعلاميه‌هاي حضرت امام (ره) و با راه‌اندازي و شركت در تظاهرات و راهپيمائي‌هاي مختلف نقش بسيار حساسي را در برقراري نظام اسلامي عهده‌دار گرديد.

پس از پيروزي انقلاب نيز زبان گوياي او. مبلغ قرآن و معارف اسلامي در گوشه گوشه ميهن اسلامي حتي دورافتاده‌ترين روستاهاي كشور بود. دعاي كميل را بسيار دلنشين قرائت مي‌نمود و ذكر معصومين عليهم السلام و آيات شريف قرآن همواره زينت كلام او بود.

«محمدرضا عقيقي» در طول هشت سال دفاع مقدس در جبهه‌هاي حق عليه باطل حضوري مداوم داشت و با مسئوليت‌هايي كه عهده‌دار گرديد در عملياتهاي رمضان , فتح المبين , والفجر و كربلاي چهار و پنج شركت كرد.

كلام ملكوتي او كه از حنجره‌اي آسماني بر مي‌خاست فضاي روحاني جبهه را حال و هوائي خاص بخشيده و روحي تازه در رزمندگان هميشه پيروز مكتب توحيد مي‌دميد.

در اوائل تشكيل سپاه پاسداران انقلاب اسلامي به عضويت اين نهاد انقلابي كه متصدي حفاظت از دست آوردهاي انقلاب شكوهمند و خونبار اسلامي مي‌باشد درآمد.

از آغاز ورودش در سپاه بخاطر پشتوانه عظيم علمي و تهذيب نفس و بينش گسترده در زمينه مسائل اعتقادي ، سنگر آموزش عقيدتي ـ سياسي را بعنوان جايگاه خدمتي خويش انتخاب نمود و جهت ارتقاء سطح بينش اعتقادي برادران خويش در سپاه و بسيج تلاشهاي وسيعي را آغاز نمود. كلاسهاي اصول عقائد شهيد عزيزمان و ارائه براهين در بحثهاي كلامي در واحد آموزش عقيدتي سياسي سپاه ناحيه فارس شاخص بود.

در سال هزار و سيصد و شصت و دو از طريق آزمون كنكور دانشگاهها در رشته الهيات و معارف اسلامي دانشگاه« تهران» پذيرفته شده اما او هرگز در كلاسهاي درس دانشگاه محدود نشد و در دوران دانشگاه همواره نگران جبهه‌ها بود و بيشتر اوقات تحصيلي خود را در جبهه‌ها گذراند و نيز مهاجرتي به «سوريه »و «جنوب لبنان» نمود و از نزديك با مشكلات و تنگناهاي برادران مسلمان خويش در آنجا و «فلسطين اشغالي» كه از جانب صهيونيستها متحمل مي‌شوند آشنا گرديد و درد آنان را لمس كرد.

وي در جهت تقويت روحي و بيان مسائل شرعي رزمندگان اهتمام مي‌ورزيد و آنگاه كه كمبود مربيان عقيدتي در جبهه را احساس كرد اقدام به تشكيل دوره‌هاي سه ماه تربيت كمك مربي جهت رفع اين كمبود نمود و خود ايشان ضمن اداره كلاسها اصول اعتقادات را نيز براي آنان تدريس مي‌كرد.

از خصوصيات ويژه آن بزرگوار اهميت دادن به فرائض, خواندن دعاي زياد, سجده‌هاي طولاني در آخر نماز, قرائت زياد قرآن كريم, عشق به اهل بيت عليهم السلام خصوصاً الي عبدالله (ع)، مطالعات زياد پيرامون علوم اسلامي, عامل به عمده مستحبات ، شيفته ولايت فقيه ، با بصيرت و بينش روشن آنگونه كه در وصيتنامه ايشان مي‌خوانيم و مطيع بي‌چون و چراي فرامين حضرت امام روحي فداه را مي‌توان برشمرد.

وي که به عنوان مسئول واحد عقيدتي ـ سياسي لشكر نوزده فجر زحمات بسياري در جهت رشد معنوي سربازان اسلام متحمل گرديد،سرانجام پس از مبارزات در جبهه‌هاي مختلف نبرد حق عليه باطل و تلاشهاي پي‌گير در جهت اهداف انقلاب اسلامي در كربلاي پنج لباس زيباي شهادت بر قامت رسايش زيبنده گشت و در روز شهادت بانوي بزرگ اسلام حضرت فاطمه زهرا (س) به درجه رفيع شهادت نائل آمد.

عمليات كربلاي پنج يادمان آخرين مويه‌هاي عاشقانه اوست و بيست و پنجم دي ماه هزار و سيصد و شصت و پنج خاطره پرواز ملكوتي او را در دل خونين خود جاي داده است.